W dniu 3 lutego EIOPA opublikowała oświadczenie nadzorcze „w celu wzmocnienia nadzoru i monitorowania działalności zakładów ubezpieczeń i pośredników w przypadku stosowania ustaleń dotyczących zarządzania w państwach trzecich„.

Oświadczenie jest skierowane do właściwych organów nadzoru krajowego. Opiera się ono na art. 29 ust. 2 „Wspólna kultura nadzoru” rozporządzenia ustanawiającego EIOPA. Artykuł ten umożliwia EIOPA opracowanie nowych praktycznych instrumentów i narzędzi konwergencji, takich jak oświadczenia nadzorcze, w celu promowania wspólnych podejść i praktyk nadzorczych.

EIOPA wyjaśnia, że zakłady lub pośrednicy z siedzibą w UE nie wykorzystywać oddziałów z państw trzecich do nieproporcjonalnego wykonywania podstawowych funkcji lub działalności, korzystając z niższych wymogów regulacyjnych w państwach trzecich (czyli państwach spoza Unii Europejskiej). Takie modele biznesowe mogą prowadzić do słabego zarządzania ryzykiem, nieskutecznego podejmowania decyzji oraz stwarzać ryzyko operacyjne, utraty reputacji i finansowe – również dla ubezpieczających.

W związku z tym EIOPA postanowiła sprecyzować swoje oczekiwania nadzorcze. W szczególności EIOPA i właściwe organy krajowe oczekują, że:

– zakłady i pośrednicy korzystający z oddziałów w państwach trzecich zachowują odpowiedni poziom substancji korporacyjnej w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), proporcjonalny do charakteru, skali i złożoności ich działalności na terenie UE;

– oddziały z państw trzecich służą przede wszystkim rynkom, na których zostały utworzone, oraz że należy unikać oddziałów z państw trzecich, których jedynym celem jest wspieranie przedsiębiorstw i pośredników z siedzibą w UE, oraz unikanie narzędzi nadzorczych z UE;

– przedsiębiorstwa i pośrednicy nie powinni być nieproporcjonalnie zależni od modelu biznesowego wykorzystującego obszar państw trzecich do prowadzenia działalności w EOG

– przedsiębiorstwa powinny odpowiednio nadzorować funkcje regulowane i przyjąć pełną odpowiedzialność za skuteczne podejmowanie decyzji i zarządzanie ryzykiem

– funkcje i działalność regulowana nie powinny być prowadzone w sposób utrudniający organom nadzoru monitorowanie zgodności;

– przedsiębiorstwa i pośrednicy rozważający lub stosujący rozwiązania z państw trzecich powinni wykazać organom nadzoru, że struktura ich działalności może zabezpieczyć zdolność organu nadzoru do sprawowania właściwego nadzoru.